พ่อแม่ทุกคนต้องการที่จะมอบแต่สิ่งดีๆ ให้แก่ลูก แต่สิ่งที่เราคิดว่าดีนั้น เป็นความต้องการของลูกหรือของเรากันแน่? ในปัจจุบันพบว่าเด็กและวัยรุ่นป่วยเป็นโรคซึมเศร้าและโรคจิตเวชกันมากขึ้นซึ่งผู้ป่วยส่วนใหญ่ไม่เข้าใจและไม่ได้รับการรักษา สถิติผู้ป่วยที่ได้รับการรักษามีเพียง 10 % เท่านั้น ถือว่าเป็นจำนวนที่น้อยมาก
อย่างเช่นในระบบการศึกษาไทยมีการแข่งขันกันในการสอบเข้าโรงเรียนหรือมหาวิทยาลัยดังๆ สำหรับเด็กบางคนที่สามารถทำได้ก็จะไม่มีปัญหาอะไร แต่สำหรับเด็กที่ทำไม่ได้บางคนก็เกิดปัญหาความเครียดและเสี่ยงต่อการการเป็นโรคจิตเวชได้
พ.ญ.วิมลรัตน์ วันเพ็ญ รองผอ.สถาบันสุขภาพจิตเด็กและวัยรุ่นราชนครินทร์ กล่าวว่า การเลี้ยงดูของพ่อแม่อาจเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ลูกป่วยเป็นโรคจิตเวชได้ กล่าวคือ การคาดหวังในตัวของลูกมากเกินไป คาดหวังว่าเขาจะต้องทำอย่างนั้นได้ อย่างนี้ได้ โดยลืมไปว่าเป้าหมายในชีวิตนั้น ลูกๆ ต้องเป็นผู้กำหนดไม่ใช่เรากำหนด การที่เราไปกำหนดเป้าหมายให้บ่อยครั้งเราก็กำหนดผิดทิศและกำหนดยากเกินไปสำหรับเด็ก
หรือการที่พ่อแม่ขาดความเข้าใจในเรื่องวิธีการที่จะพูดกับลูกของตน อย่างเช่น พูดย้ำๆ พูดเสียงดังจึงทำให้ลูกเบื่อและส่งผลให้เป็นปัจจัยเสี่ยง อีกประเด็นหนึ่งที่สำคัญ คือ ต้องทำความเข้าใจให้ดีว่าสิ่งที่สอนลูกและบอกลูกนั้นเป็นสิ่งที่ตัวเราต้องการหรือเป็นสิ่งที่ลูกต้องการ
ดังนั้นคุณพ่อคุณแม่ทุกท่านควรทำความเข้าใจในการเลี้ยงดูลูก ทำความเข้าใจในสิ่งที่เด็กเป็นและคอยประคับประคองให้อยู่ในกรอบที่ถูกต้อง ไม่ใช่การบังคับขู่เข็ญ หรือเปรียบเทียบให้เด็กเกิดความน้อยใจ และหากลูกมีความผิดปกติเสี่ยงต่อการเป็นโรคทางจิตเวชควรพาไปปรึกษาแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ
อ้างอิงจาก