ตอนท้องก็คิดเอาไว้นะ ว่าจะคุยกับลูกด้วยเหตุและผล
แต่พอคลอดออกมาเท่านั้นแหละ…
ลูกไร้เหตุผลกับเราตั้งแต่แรกเกิดเลย
แล้วยิ่งพอโตขึ้น เหตุผลที่เรามีไม่เคยใช้ได้กับลูก
“วิ่งแล้วเดี๋ยวหกล้มนะครับ” …ลูกก็วิ่งไปถึงอีกฝั่งแล้ว
“กินข้าวเสร็จแล้วค่อยกินขนมนะ” …หมับ คว้าขนมเข้าปากเรียบร้อย
หนูลู๊กกกก ช่วยมีเหตุผลกับแม่หน่อยย
สิ่งที่เคยคิดไว้ ว่าจะเลี้ยงลูกด้วยเหตุผล เริ่มสลายลงทีละเล็กละน้อย
เหตุผลของเราเริ่มใช้ไม่ได้ ดังนั้นจึงต้องใช้ความเข้าใจเข้ามาแทนที่
เพราะลูก คือ บุคคลที่อยู่เหนือเหตุผลทุกประการ