สวัสดีค่ะ เราเป็นคุณแม่คนหนึ่งที่จะว่ามาแชร์มุมมองก็ใช่ มาระบายก็คงถูกค่ะ อย่าพึ่งปิดหนีกันนะคะ อยากให้อ่านจนจบเผื่อมันจะช่วยให้หัวอกคนเป็นแม่อย่างเรา เอามาเป็นพลังให้สู้ต่อกับคำวิจารณ์ คำถากถางเวลาเราเลี้ยงลูก เพราะแม่ก็อดทนมานานม๊ากกกก พอฟังแล้วใจเย็นลงบ้าง และมองตัวเองในแง่ดีมากขึ้น
บอกแล้วนะคะว่ามีทั้งระบายและแชร์มุมมอง มีบ่นไม่สุภาพบ้างต้องขออภัยค่ะ
เรื่องที่แม่จะบ่นคือ….ในช่วงหลังมา แม่ชอบเจอคำประชดตามเน็ตว่า #เป็นแม่เมื่อพร้อมนะจ๊ะ #มีแม่เมื่อพร้อม คือ เอาจริง แม่ไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไรแต่แค่การใช้คำก็ทำให้รู้สึกไม่ชอบแล้ว อะไรคือเมื่อพร้อม?
และในฐานะคนเป็นแม่ ก็โกรธอ่ะนะ รู้สึกไม่ดี ทำไมการเป็นแม่จะต้องมาถูกตัดสินโดยคนอื่น ทั้งที่เขาไม่ได้มารับรู้ความเหนื่อย ความท้อของเราเวลาที่เราต้องเผชิญหน้ากับการเลี้ยงลูก การเป็นแม่คนมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเอาตำรามาเปิดและเลี้ยงได้ดั่งใจ สั่งได้อย่างที่หนังสือบอก บางครั้งก็อยากถามว่า และแบบไหนล่ะแม่ที่พร้อมน่ะ? คนพูดก็พูดไปไม่คำนึงถึงใจคนมาอ่านเจอ
ก็ตามประสาคนขี้นอย, ขี้บ่น แม่ก็ไปบ่นกับเพื่อนที่มีลูกเหมือนกันหวังว่านางจะเข้าใจ แต่นางดันตอบว่า ” เป็นเมื่อพร้อมก็ถูกแล้วนี่ ”
ยอมรับว่าอยากจะวางมวยค่ะ ทำไมไม่เข้าข้างกัน 55555 เธอก็เป็นแม่คนเหมือนฉันนะยะ
แต่ก็ต้องเปิดโอกาสให้นางได้พูดมุมนางก่อนแหละ คีฟความสัมพันธ์ฉันเพื่อนเธอ เธอเพื่อนฉันเอาไว้ก่อน นางเลยถามแม่กลับมาว่า ” แล้วคำว่าเมื่อพร้อมของแก มันคืออะไรล่ะ ”
มาอย่างปรัญชา…แต่แม่ก็ตอบไปตามที่แม่เข้าใจ
” ก็มีเงินพร้อม งานพร้อม เวลาพร้อม ความรักพร้อมแหละ แต่ในความเป็นจริงคนเรา ใครมันจะไปพร้อมได้ขนาดนั้น บางคนเอาเวลาไปหาเงินให้ลูกมีกินมีใช้ มีที่เรียนดีๆ ก็ไม่มีความพร้อมเวลาไปให้ลูก , บางคนเงินไม่มาก แทบไม่พอส่งลูกเรียน แต่มีเวลาเต็มที่ให้ลูก ให้ความรักได้เต็มที่ ก็คือโดนบอกว่าไม่พร้อมอยู่ดีเพราะลูกไม่มีโอกาสก้าวหน้าในชีวิต ไม่รู้จะเอาใจยังไงแล้วกับคนอื่นที่พยายามมาบอกว่า…. ”
ไม่มีเงินพอ อย่ามีลูก
ไม่มีเวลาพอ อย่ามีลูก
อายุน้อยไป อย่ามีลูก
อายุมากไป อย่ามีลูก
เสียสละไม่พอ อย่ามีลูก
บริหารเวลาไม่ดี อย่ามีลูก
” คือมันแม่งต้องขนาดไหนวะ ถึงจะดีพอและเป็นแม่คนได้? จะประชดอะไรกันขนาดนั้น “
พอแม่บ่นระบายจนจบ เพื่อนแม่ที่ฟังก็พยักหน้าตามนะ เหมือนจะเห็นด้วย แต่ก็ดันพูดว่า ” อืม นั่นไง พร้อมของเรามันไม่เหมือนกัน ”
เอ้า? และยังไง ? นางก็พูดต่อ
” คือคำว่าพร้อมของฉันคือ พร้อมเผชิญหน้าอ่ะ มันแน่นอนอยู่แล้วไงที่คนเราเกิดมาอะไรๆ แม่งก็ไม่เท่ากันหรอก เด็กแต่ละคนเกิดมายังไม่เหมือนกันเลย นับประสาไรกับความรวยของเรา ความขยันของเราและอารมณ์ของเราอีก มันไม่คงที่หรอก ในมุมฉันคือคนเป็นแม่อย่างเราต้องพร้อมที่จะต้องรับมือกับเรื่องพวกนี้ไง ”
” ถ้ารู้ว่าเงินเราไม่พอจะส่งเสีย เราต้องพร้อมจะทำงานเพิ่ม หารายได้เพิ่มมาส่งเขาเรียน “
” ถ้ารู้ว่ามีเวลาให้ไม่พอ เราต้องพร้อมที่จะสละเวลาส่วนตัวในชีวิตเราเพิ่มเพื่อให้เวลากับเขา “
” ถ้ารู้ว่าตัวเองนิสัยไม่ดี เราต้องพร้อมที่จะรับตัวตนเราให้ได้ และสอนเขาให้เป็นคนที่ดีกว่าที่เราเป็น “
” ความพร้อมของแม่อย่างเรา บางทีไม่ไม่ได้ขึ้นอยู่กับปัจจัยภายนอกนักหรอกแก มันขึ้นอยู่กับตัวแกเลยว่า เวลาแกเจอปัญหาอะไรก็ตามเข้ามา แก พร้อม แค่ไหน ที่จะแก้ไขเรื่องราวเหล่านั้นเพื่อลูกของแกอ่ะ ปากคนอื่นเวลาพูดอ่ะ ช่างเขาไป…มันถูกของแกที่ใครเขาจะมารู้ถึงความลำบากของเราที่ต้องพยายามเพื่อลูก ”
” แต่การพยายามเพื่อลูก ไม่ใช่สิ่งที่ผิด และสูญเปล่านะ อย่าเอามันมาบั่นทอนพลังของแกในการเลี้ยงลูกเลย แค่นี้แกก็พร้อมมากแล้วกับการเป็นแม่ที่ดีซักคน ”
…..
เอาจริงๆ พอแม่ได้ยินงั้น แม่ก็แอบจุกไปนะ 555 มันไม่ใช่จุกเพราะแบบ เพื่อนนางตอกแม่มาได้หน้าหงายอะไร แต่มันเหมือนจุกในอกที่ เออ ใครมันจะไปเข้าใจความเหนื่อยของเรา ได้ดีกว่าตัวเราเองวะ…อย่าไปใส่ใจมากเวลามีใครมาตัดสินเรา และถึงคำเมื่อพร้อมอะไรเนี่ย จะแทงใจอยู่ตลอดเวลา…แต่ที่นางพูดมันก็ถูก การพร้อมของคนเรามันไม่เหมือนกัน
ทำเรื่องของตัวเองให้ดีที่สุดก็พอแล้ว…
นั่นแหละค่ะ จากที่ว่าจะเปิดซักศึกกับเพื่อนก็เป็นอันยกเลิกและไปเปิดศึกใหม่กันในร้านส้มตำไก่ย่างต่อเพื่อเม้าท์มอยกันต่อ….5555 หายเครียดลงไปหน่อย กินของแซ่บอร่อยล่ะ
หากแม่ๆ คนไหนเคยเกรี้ยวกาดจากที่โดนพูดแบบนี้ ลองเอาคำของเพื่อนแม่ไปปรับใช้ดู แม่ว่าพอนางพูดมาแม่ก็เบาลงไปเยอะอยู่ค่ะ สตรองกันไว้นะ เหล่าแม่ๆ ที่ต้องเลี้ยงลูกในสภาวะเศรษฐกิจและสังคมแย่ลงไปในทุกวัน เป็นแม่เมื่อพร้อมที่จะเผชิญกับุกปัญหาไปกับลูกของเรากันค่ะ สู้โว้ย
จากคุณแม่ท่านหนึ่ง