ใคร ใครก็อยากจะเลี้ยงให้ดีที่สุดไปจนเติบโต แต่อย่าลืมว่าเราเองก็มีวันที่ต้องโรยราจากไป เช่นนั้นอย่าลืมเป็นอันขาด
เมื่อลูกล้ม จงปล่อยให้เขาลุกขึ้นเองบ้าง อย่างประคองทุกครั้งไป
เมื่อลูกผิด จงบอกว่าเขาผิด และต้องยอมรับความผิดนั้นให้ได้ด้วยการให้อภัยตนเอง
เมื่อลูกเจ็บ จงกอดเขาให้แน่นที่สุดเพื่อบรรเทาความปวดร้าวที่ผ่านเข้ามา
เมื่อลูกมีความสุข จงปรีดา และร่วมยินดีไปกับความสุขของเขา และขอให้ลูกมีความสุขในทุกๆ วัน
เมื่อลูกท้อ จงบอกเขาว่าเราอยู่เคียงข้างเสมอ ไม่ไปไหน
…แม้อาจหลงเหลือไว้เพียงแค่ความทรงจำ…
เพราะการพรากจากคือเรื่องที่อย่างไรก็ไม่อาจหลีกหนีได้พ้น….ฉะนั้น เลี้ยงเขาให้เข้มแข็ง และยืนได้ด้วยตัวเองให้มากที่สุด เพื่อวันที่เราจากไปแล้ว เขาจะยังคงอยู่ต่อไปได้อย่างมั่นคง
