แปลกไหม…ในวันที่ลูกไม่ใช่เด็กตัวเล็กๆ อีกแล้ว เรากลับไม่ได้คิดถึงช่วงเวลาที่ได้นอนยาว ไม่ได้คิดถึงนมสต็อคที่ขมักเขม้นแทบตายเพื่อให้มีในตู้ ไม่ได้คิดถึงของเล่นเจ๋งๆ ที่ตั้งใจเสาะหามาให้ลูก
แต่เรากลับคิดถึง
วันคืนที่เราอดนอนอุ้มลูกทั้งคืนเพื่อให้เขาหลับ
ช่วงเวลาที่หวีผมให้ลูกหลังอาบน้ำเสร็จ
การได้มองลูกหลับอยู่ข้างๆ ทุกคืน
รายละเอียดเล็กน้อยเหล่านี้เอง
กลับกลายเป็นสิ่งที่เราคิดถึงมากที่สุด
ในวันที่เขาโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว