มีคนเคยถามว่า ชีวิตที่มีลูกมันมีความสุขหรอ
ทั้งๆ ที่เวลาส่วนตัวก็ไม่มี เงินที่หามาได้ก็ให้ลูกหมด
แล้วความสุขที่เคยให้ตัวเอง มันอยู่ที่ไหน
ถึงลูกจะทำให้เราเหนื่อยขึ้น
หลายคืนที่ต้องฝืนตื่นมาปั๊มนม
แต่ถ้ามันสามารถแลกมาด้วย
การที่เรามีน้ำนมให้ลูกเยอะขึ้น เรายอม
ถึงเราจะต้องทำงานหนักขึ้น
เพราะมีลูกใช้เงินเยอะมาก
แต่ถ้ามันแลกมาด้วยการที่เขา
ได้เรียนสูงขึ้น เรายอม
ถึงการทำอะไรตามใจตัวเองแทบไม่มี
เวลาส่วนตัวที่เคยให้ตัวเองก็หายหมด
แต่ถ้ามันแลกกับช่วงเวลาที่ลูก
ต้องการเรามากที่สุด เรายอม
ถึงความสุขที่เคยมีเมื่อก่อน
มันเกิดขึ้นได้ยากแล้วในวันนี้
แต่การได้ทำเพื่อเขา
ได้กอด ได้ยินเสียงหัวเราะ
และได้เห็นเขาค่อยๆ เติบโต
เราว่าความสุขของเรา
มันไม่ได้หายไปไหนเลย