เชื่อว่าคุณพ่อคุณแม่หลายคนคงมีภาษาดั้งเดิมที่ใช้กันในครอบครัวที่เติบโตมาไม่ว่าจะเป็นภาษาเหนือ, ภาษาใต้หรือภาษาอีสานใช่ไหมคะ แต่สังเกตกันไหมว่าพอเรามีเจ้าตัวน้อยบางครั้งก็ชอบใช้ภาษากลางกับลูกมากกว่าเพราะรู้สึกเป็นภาษาที่ใช้ได้ทุกที่ซึ่งส่วนมากที่ทำให้คุณพ่อคุณแม่รู้สึกแบบนั้นเพราะ
- กลัวลูกสับสนในการใช้คำ
- ลูกอาจถูกแกล้งหรือล้อเลียน
- ติดสำเนียงและทำให้พูดกลางได้ไม่ชัด
- ลูกอาจอายที่จะต้องใช้ภาษาบ้านเกิด
อาจเพราะด้วยสังคมที่กดทับหรือความเชื่อของสภาพแวดล้อมบีบให้รู้สึกว่าการใช้ภาษาถิ่นเป็นสิ่งที่ทำให้เกิดปมด้อยหรืออาจเพราะตัวเราเองเลยถูกล้อในการใช้ภาษาบ้านเกิดมาก่อนจึงทำให้เราอยากปกป้องลูกไม่ให้เจอเหตุการณ์เดียวกัน แต่รู้ไหมคะ ว่าจริงๆแล้ว การใช้ภาษาถิ่นนั้นมีประโยชน์มากเลยนะ! ซึ่งข้อดีของการใช้ภาษาถิ่นนั้นมีถึง 5 ข้อดังนี้
- ช่วยให้ลูกรู้จักหน่วยเสียงที่แตกต่าง
- การใช้ภาษาสลับกันในวัยเรียนจะช่วยทำให้สมองมีการพัฒนาสูง
- มีความรู้ด้านการใช้ภาษาที่หลากหลาย
- เกิดความภาคภูมิใจที่สามารถพูดคุยได้หลายภาษา
- เกิดความผูกพัน,กลมเกลียวกับครอบครัว ใช้ภาษาถิ่นเป็นตัวกลางในการเชื่อมสัมพันธ์ดีๆ กับปู่ย่าตายาย
เมื่อรู้แล้วว่าภาษาถิ่นนั้นให้ดีมากกว่าเสียก็ได้เวลาที่จะให้ลูกน้อยได้พูดภาษาบ้านเกิดอย่างเต็มภาคภูมิได้เลยค่ะ อาจมีบ้างที่ตัวเด็กอาจกลัวไม่กล้าพูด เราก็ต้องคอยสอนให้เขามีความมั่นใจขึ้นดังนี้
- สอนให้ลูกภูมิใจในการใช้ภาษาถิ่น
- ชมเชยเมื่อลูกสามารถใช้ทั้ง 2 ภาษาได้อย่างคล่องแคล่ว
- พูดคุยกับลูกด้วยภาษาถิ่นเพื่อให้ลูกคุ้นชินและมองเป็นการสนทนาที่ปกติ
ที่มา : drpambookclub , monokna , acad.vru.ac.th
